چكيده:
در دوران مدرن امروزي، داده هاي ديجيتالي جزو مهم ترين دارايي هاي يك سازمان تلقي مي گردند و سازمان ها براي آنها اهميتي بسيار بيشتر از دارايي هاي نرم افزاري و سخت افزاري قائل هستند. سيستم هاي پايگاه داده ها، سيستم هايي كامپيوتري هستند كه اطلاعات را ثبت و ضبط و نگه داري مي نمايند و با پيشرفت هايي صورت گرفته اين قابليت را پيدا كرده اند كه داده ها را ذخيره كرده و براي ژردازش و بازيابي دوباره از آنها استفاده كنند.
يك روش خاص در اين زمينه استفاده از پايگاه داده هاي رابطه اي است كه در آن تمام اطلاعات در سطر ها و ستون هايي در يك سري از جداول به هم پيوسته ذخيره مي شوند و يك كد ساخت يافته كوچك كه پرس و جو ناميده مي شود براي تعامل با اين جداول پايگاه داده ها استفاده مي شود. مديريت پايگاه داده ها شامل فهرست كردن و مرتب كردن دادده ها با برچسب گذاري بر اطلاعات بر اساس برخي فاكتور هاي مشترك و معيار هاي متناظر هم مي باشد.
بیان مساله:
عملكرد پرس و جوي SQL در توليد و ايجاد يك پايگاه داده ها مسأله اي است كه در نهايت فقط به زمان بستگي دارد. پرس و جو هاي زمان بر و وقت گير نه تنها عملكرد سرور ها و برنامه ها را به علت مصرف كردن منابع اساسي سيستم كاهش مي دهند بلكه همچنين منجر به قفل شدن جداول و از بين رفتن داده ها نيز مي شوند. بنابراين، بهينه سازي پرس و جو براي جلوگيري و اجتناب از كاهش و افت عملكرد ضروري به نظر مي رسد.
بهينه سازي پرس و جو عمدتاً به معني انتخاب است كه به دنبال آن اطلاعات به ترتيب خاصي بر حسب SQL هاي مختلف ترتيب گذاري شده و مرتب مي شوند تا يك پرس و جوي مؤثر و مفيد را با استفاده از چندين برنامه و طرح پرس و جو مبتني بر انجام يك مقايسه بين برنامه هاي پرس و جو بر اساس ميزان منابع مصرفي و زمان پاسخ لازم شان را ايجاد كنند. هدف بهينه سازي پرس و جو فراهم كردن امكان حداقل زمان پاسخ لازم و بدست آوردن حداكثر توان عملياتي ممكن است (يعني استفاده مؤثر از منابع).
اين مقاله تكنيك هاي مختلف بهينه سازي پرس و جو را مرور كرده و روش ها و تكنيك هاي مورد بحث در مجلات و نشريات و مقالات مدرن را براي هر دو نوع پايگاه داده اي متمركز و توزيعي را نيز بررسي مي نمايد. همچنين، اين مقاله صلاحيت و شايستگي اين تكنيك ها را بر اساس تحليل دقيق و موشكافانه آنها مورد تأكيد قرار مي دهد.
قوانین ارسال دیدگاه در سایت